گزیده بيانات مقام معظم رهبري در خصوص حج

1. اين انگيزه‏ى بازارگردى و سوغات‏خَرى و اينها را بايد كم كرد. (مقام معظم رهبري31/1/1373)

2. کساني که به مکه مي‏روند، مکه را فداي بازارگردي و دکان‏گردي نکنند. مکه بالاتر از اين حرفهاست. مي‏توانند بعداً‌يک سفر هم براي تجارت بروند و هر جا مي‏خواهند بگردند. اما در حج، اين «ايام معلومات» را براي خودشان و براي زيارت و توجّه و تذکر نگه دارند و آن را فداي کارهاي بي‏ارزش نکنند.(مقام معظم رهبري31/1/1373)

3. از جمله غفلتهاي احتمالي در حج، يکي اين است که کساني به‏جاي شرکت در نمازهاي جماعت، به جاي طواف مستحبي، به‏جاي حضور در فضاي معطر مسجدالحرام يا مسجدالنبي ـ‌که از دوران افتخار اسلام و دوران وحي و بعثت، اين همه خاطرات در اين دو محل وجود دارد ـ سراغ زرق ‏و برق‏هاي بي‏ارزش و پوچ و بازارها و مغازه‏ها بروند، براي اين‏که جيب دولتهاي بيگانه‏ي لاابالي نسبت به منافع مسلمين را پُر کنند؛ جيب کارگر و سرمايه‏دارِ آنها را با پول ايراني و با ثروت ملي‏شان پُر کنند. به‏جاي شرکت در نمازجماعت، به بازارگردي و دکان‏گردي بروند و اجناس را تماشا کنند. (مقام معظم رهبري 30/09/1383)

4. انسان متأسف مي‌شود وقتي بشنود هنگامي‏که جمعيتِ باشکوه در مسجدالحرام‌يا مسجدالنبي مشغول اقامه‏ي جماعتند‌يا به اقامه‏ي جماعت مي‏شتابند، تعداد معدودي حاجي ايراني ـ‌يا مرد‌يا زن ـ سراغ بازارها بروند؛ کيسه‏ها را زير بغل بگيرند و اجناسي را که در شهر خودشان گاهي ارزان‏تر و بهتر از آن‏جا مي‏توانند پيدا کنند، بگيرند بيايند. (مقام معظم رهبري 30/09/1383)

5. اين بهتر و مفيدتر و مهمتر است که انسان به نماز، به عبادت، به ذکر، به توجه و به حضور در جماعات بپردازد؛ اينها دستاورد واقعي حج است؛ سوغات، اينهاست. سوغات، معنويتي است که شما در خودتان ذخيره مي‏کنيد و مي‏آوريد؛ اخلاق و روحياتي است که با خودتان مي‏آوريد. ما ديده‏ايم کساني را که وقتي از حج برمي‏گردند، چهره و رفتار و کلام و ظاهر و باطن آنها انسان را موعظه مي‏کند و تحت‏تأثير قرار مي‏دهد؛ اين خوب است؛ اين سوغات واقعي است. (مقام معظم رهبري 30/09/1383)

6. چه غافلند کساني‏که مراسم حج و ايام حج و مناسک حج را به وسيله‏ي پرداختن به امور دنيايي کمرنگ مي‏کنند. (مقام معظم رهبري 30/09/1383)

7. سرگرم شدن به زخارف پوچ، بي ارزش و سرگرميهاي معمولي دنيوي درحج، بلاي بزرگي براي حاجي است كه پول خود را خرج مي كند، عمر خود را مصرف مي كند، از جسم و جان خود مايه مي گذارد، آن وقت دست خالي برگردد؟! دست خالي برگشتن از حج‌يعني توفيق نيافتن به بازسازي اخلاقي، به عبرت گيري، به بهره مندي معنوي، اين دست خالي برگشتن است؛ حيف نيست؟ مگر عمر انسان چقدر است؟ مگر اين توفيق چند بار براي انسان دست مي‌دهد؟(مقام معظم رهبري 28/11/1377)

8. اين انگيزه‏هاى مادى را تا آنجايى كه ممكن است، بايد از دلها خارج كرد. (مقام معظم رهبري31/1/1373)
9. حج جايى است كه بايد هر چه ممكن است انسان از انگيزه‏هاى دنيوى و مادى جدا و دور بشود. (مقام معظم رهبري 01/09/1385)

10. اين انگيزه‏هاى مادى بايد در حج ـ‌چه در حاجى، چه در همراه، چه در كارگزار‌ـ‌ دور شود. (مقام معظم رهبري 01/09/1385)

11. انسان گاهي خيلي متأسّف مي‌شود که بعضي به آن‏جا بروند و دنبال کالاهايي بگردند که اين کالاها را همه‏جا مي‌شود پيدا کرد! بعضي، عمر و پول و آبرو و وقت عزيزشان را صرف مي‏کنند تا به بازارهاي گوناگون بروند و اين کالاها را بياورند؛ اينها کالاهاي معمولي زندگي است و همه‏جا وجود دارد. در آن‏جا کالايي هست که در هيچ‏جاي ديگر نيست: کالاي رضاي الهي، زيارت خانه خدا، زيارت قبر مطهّر پيغمبر؛ اين کجا ديگر پيدا مي‌شود؟ اين مکان و اين زمان را ديگر کجا مي‌شود پيدا کرد؟ از اين فرصت بايد همه استفاده کنند. شما که ميزبانان و ميهمانداران و خدمتگزاران حُجّاج هستيد، اين نکات را بايد دائم به‌يکايک آنها‌يادآور شويد. (مقام معظم رهبري 30/09/1383)

12. نگاه به حج به صورت‌يك سفر گردشى‌يا خداى نكرده با‌يك اهداف ديگر، كه ديگر آنها قابل ذكر هم نيست. ولى اين نفس و هواى انسان، انسان را به خيلى جاها مى‏كشاند. بايد اينها را مراقبت و جلوگيرى كرد. (مقام معظم رهبري31/1/1373)

13. اعمال را با تدبر انجام دادن؛ اين طواف، اين سعى، اين وقوف، اين حالت خضوع و خشوع، اين رعايت محرمات و ممنوعات دوران احرام؛ هركدام از اينها يك درس است. اين را حجاج محترم ما و برادران و خواهران عزيز ما با وارد كردن انگيزه‏هاى كوچك دنيائى باطل نكنند؛ مثل همين خريدن جنسى از فلان مغازه. خود اين مبتلا شدن به مراجعه‏ى به مراكز فروش براى يك چيز كم اهميت، يك بلا و يك مشكل است و ملابساتى كه دارد. (مقام معظم رهبري 23/08/1386)

14. بعضي از عاداتي كه در بين مردم هست، بايد كم شود و تحت‌الشعاع جنبه‌ي حج قرار بگيرد. نمي‌گوييم بعضي از خريدها بكلي موقوف بشود، ليكن درحدي باشد كه مساسي با حيثيت جامعه‌ي انقلابي و ملت بزرگ ما پيدا نكند. (مقام معظم رهبري 01/03/1370)